Prolog

"Kiedy dwa serca biją jak jedno"

     Dwoje różnych od siebie osób łączy coś magicznego, więź tak wyjątkowa, że nie rozerwie jej żadna siła,
nawet jeśli nie będą już razem.
    Spotykają się dwa różne światy, łączą się i tworzą jeden wspólny, w którym najważniejsi są oni. Ich
splecione dłonie, namiętne pocałunki, nie widzą nic poza sobą.
    Może po to tu żyjemy, aby dawać szczęście innym i żeby inni dawali szczęście nam? A może to wszystko
nie ma jakiegokolwiek sensu i marnujemy czas, bo przecież i tak wszyscy odejdziemy.
    Mimo wszystko każdy jej pragnie. Ona przychodzi niespodziewanie w najmniej oczekiwanym momencie,
ale najodpowiedniejszym to Miłość.